Pielgrzymka rowerowa Wejherowo
„Ci co zaufali Panu,
odzyskują siły,
otrzymują skrzydła jak orły,
<jadą> bez zmęczenia...”
Iz,40,27-31
Obrane dość spontanicznie powyższe motto rowerowej pielgrzymki z parafii św. Barbary w Porębie do Sanktuarium w Wejherowie, towarzyszyło jej uczestnikom przez 430 km., w dniach 20-26 lipca 2024 r., stając się dobrą prognozą na dalsze codzienne trudy. Bowiem w czasie pielgrzymowania z „braćmi”
i ”siostrami” dzięki modlitwie, eucharystii, wspólnym posiłkom i noclegom, a przede wszystkim tworzącej się z dnia na dzień atmosferze bliskości i wspólnotowemu działaniu, pokonywanie kolejnych odcinków trasy stawało się bardziej radosne mimo coraz wyższych pagórków.
I chociaż w podróżowaniu rowerem najistotniejszą wydaje się kondycja fizyczna, to w pielgrzymowaniu jednak bardziej - duchowe przeżycia w kolejno odwiedzanych świątyniach i serdeczność spotkanych ludzi:
księży proboszczów z Gąsewa Poduchownego, Olszewki wraz ze wspaniałym Kołem Gospodyń Wiejskich, Chorzel i Sobowidza oraz dyrektorów i pracowników szkół z miejscowości: Gąsewo Poduchowne, Janowo, Durąg, Dzierzgoń, Sobowidz, gdzie strudzeni pielgrzymi mogli odpocząć.
Zaś codzienne msze św. pod przewodnictwem ks. Wojciecha naszego pielgrzymkowego kapelana z oprawą liturgiczną pielgrzymów i muzyczną Julii i Michała dodawały „sił' i „skrzydeł”.
W efekcie powitanie pokłonem cudownego wizerunku Matki Bożej Wejherowskiej Uzdrowienia Chorych na duszy i ciele, obdarowało pielgrzymów łaską współodczuwania i jedności w dobru, czego doskonałym przykładem było wspólne serdeczne dziękowanie sobie nawzajem przytuleniem i dobrym życzeniem.
Dodatkową rzec można atrakcją było zwiedzanie szczególnych miejsc w Malborku, Grunwaldzie, Kalwarii Wejherowskiej i Gdańsku.
Uczestnicy 13 rowerowej pielgrzymki składają serdeczne podziękowania organizatorom:
Kasi P. Sławkowi J. Pawłowi K. Sławkowi G. i Justynie P. oraz „pomarańczowym braciom” funkcyjnym. Bóg zapłać!
Maryla Rogalska
Zapraszamy wszystkich Pielgrzymów Rowerowych na spotkanie popielgrzymkowe 1 września 2024r. po Mszy świętej wieczorowej.
Czytania na każdy dzień
Bezpłatna elektroniczna prenumerata Czytań dostępna jest pod adresem: https://mateusz.pl/czytania/prenumerata/-
Czytania na wtorek, 11 lutego 2025
Wtorek V tygodnia okresu zwykłego
(Rdz 1, 20 – 2, 4a)
Bóg rzekł: "Niechaj się zaroją wody od istot żywych, a ptactwo niechaj lata nad ziemią, pod sklepieniem nieba!" Tak stworzył Bóg wielkie potwory morskie i wszelkiego rodzaju pływające istoty żywe, którymi zaroiły się wody, oraz wszelkie ptactwo skrzydlate różnego rodzaju. Bóg, widząc, że były dobre, pobłogosławił je tymi słowami: "Bądźcie płodne i mnóżcie się, abyście zapełniały wody w morzach, a ptactwo niechaj się rozmnaża na ziemi". I tak upłynął wieczór i poranek – dzień piąty. Potem Bóg rzekł: "Niechaj ziemia wyda istoty żywe różnego rodzaju: bydło, zwierzęta pełzające i dzikie zwierzęta według ich rodzajów!" I stało się tak: Bóg uczynił różne rodzaje dzikich zwierząt, bydła i wszelkich zwierząt pełzających po ziemi. I widział Bóg, że były dobre. A wreszcie rzekł Bóg: "Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem podniebnym, nad bydłem, nad ziemią i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi!" Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę. Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: "Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście panowali nad ptactwem podniebnym, nad rybami morskimi i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi". I rzekł Bóg: "Oto wam daję wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma
... -
Rozważanie na wtorek, 11 lutego 2025
Przepisy Dekalogu i całego Prawa jakie Naród Wybrany otrzymał na Synaju wymagały adaptacji do zmieniających się przez stulecia warunków historycznych. Przepisy te, w miarę dodawania szczegółów, obrosły różnego rodzaju normami wykonawczymi przekazywanymi z pokolenia na pokolenie i stanowiącymi tradycje interpretacyjne – tzw. „tradycję starszych”.
...
Jezus w dzisiejszej Ewangelii nie odrzuca potrzeby szczegółowych przepisów porządkujących postępowanie w określonych przypadkach. Krytykuje jedynie te elementy tradycji, które posłużyły zagubieniu tego, co istotne – w tym wypadku troski o rodziców – na rzecz zamykania się w egoistycznej strefie komfortu. Symbolem tego zamknięcia stało się słowo „korban”. Rzeczy opisane tym słowem przeznaczone były na wyłączną służbę Bogu, nawet gdyby miały być wparciem dla rodziców. W praktyce bywało tak, że ani nie służyły rodzicom, ani Bogu. Zainteresowani zatrzymywali je dla siebie. Ustanowiony przez ludzi przepis zdegenerował i zaczął służyć ludzkiemu egoizmowi kosztem jednego z przykazań Bożych.
Możemy odczytać w tym miejscu przestrogę Jezusa skierowaną także do każdego pokolenia chrześcijan. Ciągle aktualna jest pokusa, by interpretować Ewangelię wykorzystując ją dla własnej wygody. Każde podejmowanie służby Bogu kosztem szacunku do człowieka – ale i służba człowiekowi w postawie odrzucenia Boga, ostatecznie będzie służbą własnemu egoizmowi, będzie egoistyczną próbą odbierania i Bogu, i bliźniemu. Ratuje nas nieustanne odniesienie -
Książka dnia, 11 lutego 2025
św. Ludwik Maria Grignion de Montfort
Tajemnica Maryi. Najświętsza Eucharystia, a Maryja Pośredniczka
https://kmt.pl/pozycja.asp?ksid=61876&tytul=tajemnica-maryi-najswietsza-eucharystia,-a-maryja-posredniczka
To lektura obowiązkowa dla wszystkich, którzy dokonali aktu zawierzenia się Jezusowi przez ręce Maryi. Choć św. Ludwik Maria Grignion de Montfort kojarzony jest przede wszystkim z Traktatem o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny, nie wolno zapomnieć, że jest on także autorem dwóch mniejszych traktatów poświęconych Matce Bożej.